(Του Σόλωνα Σαρακενίδη)
Είναι σύμπτωμα άραγε ή μια γενικευμένη αρρώστεια που ακόμη η διάγνωση της δεν έχει καταχωρηθεί; Κάθε φορά ψάχνουμε ένα χαλί για να κρύψουμε τα σκουπίδια μας. Ολυμπιακοί αγώνες (η σύγχρονη μεγάλη ιδέα του «έθνους») με δεκάδες νεκρούς μετανάστες από εργατικά ατυχήματα στην προσπάθεια τήρησης των προθεσμιών, όταν η μεγάλη επιχείρηση με την επωνυμία «Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή» απαιτούσε συνεχώς και επέμενε για ταχύτητα.. Μια φούσκα που δυστυχώς μέσα στην λαίλαπα της μεγάλης κρίσης που ακολούθησε, έμεινε στο απυρόβλητο. Και σαν εκδήλωση άφησε και αυτή τις κηλίδες της στην συλλογική μας συμπεριφορά.
Εδώ και χρόνια πολλές δουλειές στην Ελλάδα τις έκαναν μετανάστες, παράνομοι, χωρίς χαρτιά, χωρίς ασφάλεια, ζώντας σε συνθήκες τρισάθλιες, μάζευαν φρούτα και λαχανικά ή φρόντιζαν τους γέρους και τα μωρά μας ή έχτιζαν τις παράνομες βίλες μας. Μέσα σε όλη αυτήν την διαδικασία, άρχισε να αναπτύσσεται και ένας ιδιόμορφος ρατσισμός («μας παίρνουν τις δουλειές»), μέχρι που σήμερα πήρε καθαρά ναζιστικά χαρακτηριστικά και «απαιτεί» ευθανασίες και καθάρσεις, καλά κρυμμένος πίσω από δήθεν αντιμνημονιακά δάχτυλα.
