Η Μανωλάδα έχει τη δική μας ιστορία...

(Του Σόλωνα Σαρακενίδη)

Είναι σύμπτωμα άραγε ή μια γενικευμένη αρρώστεια που ακόμη η διάγνωση της δεν έχει καταχωρηθεί; Κάθε φορά ψάχνουμε ένα χαλί για να κρύψουμε τα σκουπίδια μας. Ολυμπιακοί αγώνες (η σύγχρονη μεγάλη ιδέα του «έθνους») με δεκάδες νεκρούς μετανάστες από εργατικά ατυχήματα στην προσπάθεια τήρησης των προθεσμιών, όταν η μεγάλη επιχείρηση με την επωνυμία «Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή» απαιτούσε συνεχώς και επέμενε για ταχύτητα.. Μια φούσκα που δυστυχώς μέσα στην λαίλαπα της μεγάλης κρίσης που ακολούθησε, έμεινε στο απυρόβλητο. Και σαν εκδήλωση άφησε και αυτή τις κηλίδες της στην συλλογική μας συμπεριφορά.

Εδώ και χρόνια πολλές δουλειές στην Ελλάδα τις έκαναν μετανάστες, παράνομοι, χωρίς χαρτιά, χωρίς ασφάλεια, ζώντας σε συνθήκες τρισάθλιες, μάζευαν φρούτα και λαχανικά ή φρόντιζαν τους γέρους και τα μωρά μας ή έχτιζαν τις παράνομες βίλες μας. Μέσα σε όλη αυτήν την διαδικασία, άρχισε να αναπτύσσεται και ένας ιδιόμορφος ρατσισμός («μας παίρνουν τις δουλειές»), μέχρι που σήμερα πήρε καθαρά ναζιστικά χαρακτηριστικά και «απαιτεί» ευθανασίες και καθάρσεις, καλά κρυμμένος πίσω από δήθεν αντιμνημονιακά δάχτυλα.

Ιρένα Σέντλερ

Ιρένα Σέντλερ

Πρόσφατα πέθανε μια 98χρονη κυρία που την έλεγαν Ιρένα.

Κατά τη διάρκεια του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου η Ιρένα  εργαζόταν στο γκέτο της Βαρσοβίας ως ειδική υδραυλικός υπονόμων.
Είχε όμως κι έναν απώτερο σκοπό.
Όντας γερμανίδα ΗΞΕΡΕ ποια ήταν τα σχέδια των ναζί για τους εβραίους.
Η Ιρένα έβγαζε λαθραία βρέφη στον πάτο της εργαλειοθήκης της ή σε ένα σάκο από λινάτσα που είχε στην καρότσα του φορτηγού της τα μεγαλύτερα παιδιά.
Ακόμα, είχε ένα σκύλο στην καρότσα, που τον είχε εκπαιδεύσει να γαβγίζει όταν οι ναζί φαντάροι της άνοιγαν να μπει ή να βγει από το γκέτο.
Οι φαντάροι, φυσικά, δεν ήθελαν πάρε-δώσε με το σκύλο, ενώ το γάβγισμά του, κάλυπτε τους θορύβους/ήχους που έκαναν τα βρέφη/παιδιά!
Στο διάστημα που το έκανε αυτό, κατάφερε να φυγαδεύσει και να σώσει πάνω 2.500 παιδιά και βρέφη.
Συνελήφθη και οι ναζί τη χτύπησαν πάρα πολύ άσχημα και της έσπασαν και τα χέρια και τα πόδια. Η Ιρένα κράτησε ένα αρχείο με τα ονόματα των παιδιών που είχε διασώσει και το φύλαξε σ΄ένα γυάλινο βάζο που έθαψε κάτω από ένα δέντρο στην αυλή της.
Μετά τον πόλεμο, προσπάθησε να εντοπίσει όσους γονείς είχαν επιζήσει και επανένωσε τις οικογένειες.
Οι περισσότεροι από αυτούς είχαν πεθάνει στους θαλάμους αερίων. Τα παιδιά αυτών, τα βοήθησε να τακτοποιηθούν σε θετές οικογένειες ή να υιοθετηθούν.

Το 2007, η Ιρένα προτάθηκε για το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης.
Δεν επελέγη.
Ο Πρόεδρος Ομπάμα το είχε κερδίσει ένα χρόνο πριν γίνει Πρόεδρος, για την εργασία του ως “οργανωτής κοινότητας” για το ACORΝ…
και ο Αλ Γκορ το κέρδισε το 2007, για ένα φιλμ σχετικά με την υπερθέρμανση της γης…

Μυριάδες οι τρόποι ν' απαλλαγούμε απ' τους αφέντες... Από τους δούλους πώς να γλυτώσουμε... (Ενδόριστος)

Η Naomi Klein για την κυβέρνηση Παπαδήμου: "Είναι από τις στιγμές που η μάσκα πέφτει τελείως"

«Υπάρχουν πολλοί τρόποι να ειπωθεί η ιστορία του νεοφιλελευθερισμού, μια από αυτές είναι και η ιστορία του πώς να δεθούν τα χέρια της δημοκρατίας…». Με τον τρόπο αυτό, η γνωστή δημοσιογράφος και συγγραφέας, Naomi Klein, επιχειρεί μια περιγραφή της απόπειρας αλλαγής των «κανόνων» της πολιτικής σκακιέρας, τόσο στην Ελλάδα, όσο και παγκοσμίως.

Η συγγραφέας του εξαιρετικού βιβλίου «το Δόγμα του Σοκ» σχολιάζει τις επιταγές της τρόικας, προχωρά σε συγκρίσεις και παρουσιάζει μια διαφορετική ερμηνεία των όσων συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας, βασισμένη σε ιστορικά αντίστοιχα παραδείγματα.

Παρακολουθείστε ένα μικρό απόσπασμα της συνέντευξης που παραχώρησε η Naomi Klein, στους Άρη Χατζηστεφάνου και Κατερίνα Κιτίδη για το νέο ντοκιμαντέρ που προετοιμάζουν, με τον τίτλο «Catastroika»

Συνέντευξη: Η Naomi Klein για την κυβέρνηση Παπαδήμου from ThePressProject on Vimeo.

Άστεγοι, η νέα "γενιά" των Ελλήνων

Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι πέφτουν θύματα της κρίσης και των περικοπών. Δραματική η αύξηση των αστέγων στη χώρα μας. 

Δεν έχουν "που την κεφαλήν κλίναι" οι νέες γενιές στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα όπου σύμφωνα με το Reuters οι άστεγοι αυξάνονται δραματικά.

Το δημοσίευμα παρουσιάζει εκτενές ρεπορτάζ, με ιστορίες συμπολιτών μας οι οποίοι είδαν από τη μια στιγμή στην άλλη να αλλάζει άρδην η ζωή τους.

Ο Πέτρος Παπαδόπουλος είναι ένας από αυτούς. Ο 40χρονος,  μέχρι πρότινος ήταν σεφ και έχει μαγειρέψει επί 18 χρόνια μουσακά και άλλα παραδοσιακά εδέσματα της χώρας μας σε πολλά εστιατόρια της Ελλάδας. Τώρα μαγειρεύει για 50 άτομα σε ένα καταφύγιο αστέγων.

Το όνομα που έδωσε στο πρακτορείο ειδήσεων, όπως τονίζει, είναι ψεύτικο καθώς δε θέλει συγγενείς και φίλοι του να μάθουν σε τι κατάσταση βρίσκεται.

Ο 40χρονος το 2010 απολύθηκε και μη μπορώντας να αποπληρώσει ένα δάνειο που είχε πάρει, έχασε και το σπίτι του και κατέληξε να γυρνά στους δρόμους.

"Ένιωσα σαν να πρωταγωνιστώ σε ταινία", δήλωσε, προσθέτοντας πως η ζωή του πήρε στροφή 180 μοιρών.

 Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, ο αριθμός των αστέγων στην Ελλάδα έχει αυξηθεί 20-25% τα τελευταία  δύο χρόνια, σε μια χώρα που το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων, τονίζει το Reuters, μένει ακόμα με τους γονείς του και συνήθως οι συντάξεις των παππούδων στηρίζουν τις νέες οικογένειες.

"Δεν περίμενα ποτέ πως κάτι τέτοιο θα συμβεί σε μένα", σημειώνει ο 40χρονος, λέγοντας πως αργότερα κατάλαβε πως το να περάσεις στην απέναντι όχθη μπορεί ανά πάσα στιγμή να συμβεί στον καθένα.

"Ο πληθυσμός των αστέγων έχει αλλάξει", δήλωσε ο Άρης Βιολαντζής, ψυχολόγος στην  ΜΚΟ Κλίμακα. "Είναι συνήθως μεσήλικες, στην παραγωγική τους ηλικία, που σκέφτονταν ότι  όλα πήγαιναν καλά και έκαναν τις σωστές κινήσεις".

Η Κλίμακα υπολογίζει ότι ο πληθυσμός που ζει στους δρόμους στην Ελλάδα έχει αυξηθεί 17.000-20.000 άτομα τα τελευταία δύο χρόνια. Η υπηρεσία του δήμου Αθηναίων για τους αστέγους, όπου δεκάδες σχηματίζουν ουρά κάθε μέρα για ένα γεύμα, επίσης αναφέρει μια άνοδο της τάξης του 15-20%.

Η φτώχεια έχει αυξηθεί αισθητά στους δρόμους της πρωτεύουσας, όπου οι άνθρωποι κοιμούνται σε υπνόσακους, σε σοκάκια και ψάχνουν στα σκουπίδια για τρόφιμα. Με την ανεργία να φτάνει στο 16%, οι νέοι άστεγοι προέρχονται από όλα τα κοινωνικά στρώματα.

"Η οικογένεια και η κοινωνική αλληλεγγύη είναι που συνολικά υποφέρουν... δεν έχω δει ποτέ κάτι παρόμοιο στο παρελθόν, είναι σαν κάθε άνθρωπος να είναι μόνος του", λέει χαρακτηριστικά ο κ. Βιολαντζής.

Μαρίνα Χατζηδημητρίου

Στο "κατώφλι" της φτώχειας ακόμα 2 εκατ. Έλληνες

Τα ενεργά τμήματα του λαού κι όχι μόνο οι άνεργοι ή χαμηλοσυνταξιούχοι κινδυνεύουν να πέσουν κάτω από το τυπικό όριο της φτώχειας. "Μαύρα" μαντάτα από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασία για την Ελλάδα

Στελέχη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας επισκέφτηκαν τη χώρα μας τον Σεπτέμβριο, μετά από καταγγελίες της ΓΣΕΕ για "παραβίαση διεθνών συμβάσεων μέσω των εφαρμοζόμενων πολιτικών του Μνημονίου δανεισμού".

Οι προβλέψεις της ΔΟΕ για τις οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, που αποτυπώθηκαν σε σχετική έκθεση, κάνουν λόγο για απειλή από τη φτώχεια, όχι μόνο των ανέργων ή των χαμηλοσυνταξιούχων και των ηλικιωμένων, αλλά και των ενεργών τμημάτων του λαού λόγω της υψηλής φορολόγησης.

Τα πραγματικά στοιχεία που παρουσιάζονται στην έκθεση, μαρτυρούν την απώλεια εισοδήματος, την ανεργία, το πρόβλημα των χρεοκοπιών, την ανισότητα και τη φτώχεια στην Ελλάδα.

Ως αποτέλεσμα αυτών, περίπου το 20% του πληθυσμού κινδυνεύει να πέσει κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ ο σημερινός κατώτερος μισθός των 751,39 ευρώ (σύμβαση της ΓΣΕΕ) μετά την παρακράτηση φόρων, οδηγεί πολλούς εργαζομένους στο όριο της φτώχειας.

Σημειώνεται δε, ότι τουλάχιστον 2,2 εκατ. πολίτες βρίσκονταν ήδη κάτω από το όριο της φτώχειας πριν το ξέσπασμα της οικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης, αριθμός που θα διπλασιαστεί κατά τις εκτιμήσεις της ΔΟΕ.

Στην έκθεση γίνεται ακόμη εκτενής αναφορά στις προστατευτικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και την ανασφάλεια που διέπει τις εργασιακές σχέσεις, ενώ τα αυξημένα ποσοστά αδήλωτης ή/και ευέλικτης εργασίας ολοένα και πολλαπλασιάζονται.

"Με βάση την έκθεση της ΔΟΕ αναμένεται να εκδοθεί απόφαση καταγγελίας της χώρας από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας", σημειώνει η ΓΣΕΕ.

Οι γιατροί του κόσμου στην πλατεία συντάγματος γιατί η φτώχεια έχει πολλά πρόσωπα.

Την έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που πεινούν και κρυώνουν ζητούν οι Γιατροί του Κόσμου και μας καλούν στην εκδήλωση-συμπαράσταση σήμερα Κυριακή στις 6 το απόγευμα στην Πλατεία Συντάγματος.

Σε μια κατάσταση πρωτοφανούς για τις τελευταίες δεκαετίες ανθρωπιστικής κρίσης βρίσκεται η Ελλάδα εδώ και ενάμισι χρόνο. Όλοι οι δείκτες συνηγορούν πως απαιτείται άμεση ανάληψη κοινωνικής δράσης για να στηριχθούν οι πιο ευπαθείς και ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Η ανεργία τον Ιούλη έφθασε τον Ιούλη το 16,5% πλήττοντας περισσότερο από 820.000 συνανθρώπους μας. Αν δε, λάβουμε υπ’ όψη μας πως μόνο τον Ιούλιο του 2010, δηλαδή ένα χρόνο πριν, έπληττε 607.000 ανθρώπους, ενώ για το 2012 προβλέπεται η συνέχιση της ύφεσης, είναι εμφανές ότι σύντομα πολλοί περισσότεροι, πολλοί μιλούν ακόμη και για 1 εκ. καθόλα πρόθυμοι να εργαστούν άνθρωποι, θα οδηγηθούν στην εξαθλίωση.

Η ραγδαία αύξηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας (που αντιστοιχούν σε μισθούς 440 ευρώ) αποκαλύπτει ότι ακόμη και χιλιάδες εργαζόμενοι στο εμπόριο και τη βιομηχανία που έχουν κανονική εργασία αδυνατούν να τα αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους λόγω της μείωσης των μισθών τους. Με τι ένσημα θα ασφαλιστούν τον καινούργιο χρόνο και οι δύο αυτές κοινωνικές κατηγορίες;

Οι συνεχείς μειώσεις σε μισθούς, ημερομίσθια και συντάξεις, ως αποτέλεσμα και της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, ταυτόχρονα με τις αλλεπάλληλες αυξήσεις κάθε λογής φόρων (έμμεσων, άμεσων και έκτακτων) οδηγούν στα όρια της επιβίωσης και πολλές κοινωνικές ομάδες που συνεχίζουν να εργάζονται και να αμείβονται.

Πρόστυχος στίχος

Πρόστυχος στίχος

Πεδινές συνοικίες

πλημμυρισμένες έφηβους με οράματα βουνών...

Κάποιους αδίστακτους εμπόρους ονείρων παιδικών

φυγαδευμένους δοσίλογους αλλοτινών εποχών.

Κι εσύ εκεί...

Μέτοχος στο αμέτοχο

συμμέτοχος, παρατηρητής της αφόδευσης.

Λαλίστατος βερμπαλιστής θεωριών.

Συνήγορος αρρωστημένων πρακτικών.

Χοντρός, υποχόνδριος στην κρίση,

μόνο δυο βήματα απ’ τη δική σου δύση...

Οχυρωμένος πίσω απ’ την πένα...

Όχι άλλοι στίχοι... πριν γίνουν πρόστυχοι.

Ενδόριστος 2011

Όχι στην απέλαση της Gulaferit Unsal

ΑΠΕΛΑΣΗ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΟΙΧΕΙΟ. ΚΑΛΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ/ΕΣ ΣΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ:

Την Παρασκευή, 16 Σεπτεμβρίου στις 9.30 π.μ

Στις 9 Αυγούστου 2011 το Συμβούλιο Εφετών Θεσσαλονίκης πήρε την απόφαση για την έκδοση της GULAFERIT UNSAL στην Γερμανία.


ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η GULAFERIT UNSAL

Είναι συνδικαλίστρια. Είναι γνωστή για τον πολιτικό και κοινωνικό αγώνα της στην Τουρκία. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη του συνδικάτου BEMSEN στην Άγκυρα (Συνδικάτο δημοσίων υπαλλήλων) του οποίου ήταν και πρόεδρος. Εργάστηκε από το 1992 στο Δημαρχείο της Άγκυρας ως πολεοδόμος. Για πολλά χρόνια μετείχε στον αγώνα των δημοσίων υπαλλήλων. Ως αποτέλεσμα, φυλακίστηκε μαζί με το σύζυγό της από το Σεπτέμβριο του 1995 μέχρι τον Γενάρη του 1997. Το 1996, στη φυλακή της Άγκυρας, συμμετείχε στην απεργία πείνας μέχρι θανάτου. Μετά την αποφυλάκιση της συμμετείχε και πάλι στον αγώνα των δημοσίων υπαλλήλων.

Τον Σεπτέμβριο του 1999 πήγε στην Γερμανία και ζήτησε πολιτικό άσυλο. Στις 22 Μαρτίου του 2001 απέσυρε την αίτησή της και γύρισε στην Τουρκία όπου και συνέχισε τον αγώνα της. Ο σύζυγος της φυλακίστηκε από το 2000 έως το 2008 ενώ οδηγήθηκε και πάλι στη φυλακή τον Δεκέμβριο του 2010. Ήταν δημοσιογράφος. Μετά τη φυλάκιση του συζύγου της, οι πιέσεις εις βάρος της GULAFERIT UNSAL αυξήθηκαν και για αυτό αναγκάστηκε να έρθει στην Ελλάδα και να ζητήσει πολιτικό άσυλο. Συνελήφθηκε στις 7 Ιουλίου του 2011 στην Θεσσαλονίκη. Στο αστυνομικό τμήμα ενημερώθηκε ότι η Γερμανία έχει εκδώσει ένταλμα συλλήψεως εις βάρος της.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί

ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΟΙ ΟΧΤΡΟΙ

Μουσική: Γιάννης Μαρκόπουλος

Στίχοι: Γιώργος Σκούρτης

Τραγούδι: Νίκος Ξυλούρης

Από την ταινία του Νίκου Κούνδουρου:

«Τραγούδια της φωτιάς»

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί,

τις πόρτες σπάσαν οι οχτροί,

κι εμείς γελούσαμε στις γειτονιές

την πρώτη μέρα...

Ανέλαβε δράση τώρα: Πίεσε το συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ να επέμβει για να σταματήσει η αιματοχυσία στη Συρία

Από τον Φεβρουάριο του 2011, η Διεθνής Αμνηστία ακολουθεί, καταγράφει και καταδικάζει την καταστολή των ειρηνικών εξεγέρσεων από τις αρχές της Συρίας. Έχει επανειλημμένα ζητήσει από την κυβέρνηση της χώρας να χαλιναγωγήσει τις δυνάμεις ασφαλείας, να σταματήσει τις παράνομες δολοφονίες και τη χρήση υπερβολικής βίας. Περαιτέρω, έχει ζητήσει τη διεξαγωγή ανεξάρτητων ερευνών και την απονομή ευθύνης – ώστε αυτοί που είναι υπεύθυνοι για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να οδηγηθούν ενώπιον της δικαιοσύνης.

Οι συριακές αρχές έχουν αποτύχει να λάβουν αυτά τα μέτρα και ενέτειναν την καταστολή των εξεγέρσεων. Τα εγκλήματα και οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις αρχές της Συρίας που έχουν αναφερθεί τους τελευταίους μήνες, περιλαμβάνουν δολοφονίες και βασανιστήρια και φαίνεται να διαπράχθηκαν από μέλη των δυνάμεων ασφαλείας, το στρατό και τις παραστρατιωτικές μονάδες ως μέρος μιας ευρείας και συστηματικής – επίθεσης εναντίον του άμαχου πληθυσμού. Οι παραβιάσεις αυτές συνιστούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Στις 26 Απριλίου, η Διεθνής Αμνηστία κάλεσε το Συμβούλιο Ασφαλείας του Ο.Η.Ε να καταδικάσει τη βίαιη καταστολή και να παραπέμψει τη Συρία στον Εισαγγελέα του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου, να επιβάλει εμπάργκο όπλων και να δεσμεύσει τα περιουσιακά στοιχεία του Προέδρου της Συρίας και των ανώτερων συνεργατών του, που βρίσκονται στο εξωτερικό.

Στα 44 εκατομμύρια οι πρόσφυγες το 2010

44 εκατομμύρια οι πρόσφυγες το 2010

Ο αριθμός των ανθρώπων που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους εξαιτίας συρράξεων ή κακομεταχείρισης αυξήθηκε το 2010 στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων δεκαπέντε ετών, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Οι πρόσφυγες παγκοσμίως εκτιμάται ότι άγγιξαν στα τέλη της περασμένης χρονιάς τα 43,7 εκατομμύρια, από 43,3 εκατομμύρια το 2009, όπως ανακοίνωσε η Υπάτη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες UNHCR , με τους τέσσερις στους πέντε να βρίσκονται σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Στον αριθμό περιλαμβάνονται 15,4 εκατ. πρόσφυγες οι οποίοι βγήκαν από τα σύνορα των χωρών τους -το 80% εξ αυτών προσέφυγαν σε γειτονικές αναπτυσσόμενες χώρες- και 27,5 εκατ. άνθρωποι που έχουν εκτοπιστεί εντός των χωρών τους, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της αρμοστείας. ’λλοι 850.000 εξ αυτών έχουν αιτηθεί άσυλο υποβάλλοντας τα σχετικά έγγραφα.

«Οι φόβοι περί των υποτιθέμενων πλημμυρών προσφύγων στις βιομηχανικές χώρες είναι κατά πολύ διογκωμένοι ή συγχέονται λαθεμένα με το ζήτημα της μετανάστευσης», ανέφερε ο Αντόνιου Γκουτιέρες, επικεφαλής της Αρμοστείας, σε ανακοινωθέν της.

«Στο μεταξύ, είναι οι φτωχότερες χώρες που αφήνονται να σηκώσουν το βάρος», πρόσθεσε ο Γκουτιέρες.

Κόλαση για τους αμάχους και παράδεισος για τους βασανιστές το «ελεύθερο» Ιράκ

Τουλάχιστον 109.000 άνθρωποι, το 63% των οποίων άμαχοι, σκοτώθηκαν στο Ιράκ από την αμερικανική εισβολή του 2003 και έως τα τέλη του 2009. Αυτό αναφέρεται στα μυστικά έγγραφα που απέκτησε η ιστοσελίδα WikiLeaks και αποκάλυψε το τηλεοπτικό κανάλι Αλ Τζαζίρα.

«Τα εμπιστευτικά έγγραφα που απέκτησε η WikiLeaks αποκαλύπτουν πως οι αμερικανικές δυνάμεις διέθεταν έναν απολογισμό που κατέγραφε τους ιρακινούς νεκρούς και τραυματίες, έστω κι αν το αρνούνται δημόσια» δηλώνει το κανάλι του Κατάρ.

Αναλυτικά οι αναφορές του Wikileaks

Σύμφωνα με ένα νέο αμερικανικό απολογισμό που δημοσιεύθηκε διακριτικά στα τέλη Ιουλίου στην ιστοσελίδα της Κεντρικής Διοίκησης του Αμερικανικού Στρατού (Centcom), σχεδόν 77.000 Ιρακινοί σκοτώθηκαν στο διάστημα από τον Ιανουάριο του 2004 έως τον Αύγουστο του 2008, περίοδος η οποία ήταν η πιο αιματηρή σε επτά χρόνια πολέμου. Ανάμεσά τους, 63.185 άμαχοι και 13.754 μέλη των δυνάμεων ασφαλείας.

Η εκτίμηση του αριθμού των ιρακινών θυμάτων από την εισβολή του 2003 είναι αντικείμενο αμφισβητήσεων και ποικίλλει σημαντικά ανάλογα με την πηγή, ξεκινώντας από λιγότερους από 100.000 και φθάνοντας σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες.

Ανακοίνωση κάλεσμα της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας

Ο Ξενώνας Προσφύγων παραμένει ανοικτός, αλληλέγγυος, αυτοοργανωμένος, φιλόξενος...

Κρατώντας τον ξενώνα ανοιχτό από το 2000, ο Ξενώνας του Κέντρου Υποδοχής Προσφύγων στη Θεσσαλονίκη αποτελεί τη μοναδική δομή προσωρινής φιλοξενίας οικογενειών προσφύγων. Το Φλεβάρη του 2010, ο Ξενώνας Προσφύγων στη Θεσσαλονίκη, έφτασε ένα βήμα πριν από το οριστικό κλείσιμο, όταν η δημόσια χρηματοδότηση σταμάτησε και η προηγούμενη διοίκηση εγκατέλειψε. Δεκάδες πρόσφυγες, γονείς με ανήλικα παιδιά, κινδύνευαν να βρεθούν στο δρόμο και η πόλη μας θα έχανε το μοναδικό χώρο φιλοξενίας. Τότε, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία, μαζί με άλλες κοινωνικές οργανώσεις, με πολλούς άλλους ανθρώπους από την πόλη, έλληνες και μετανάστες, και – κυρίως- μαζί με τους ίδιους τους ενοίκους, αποφάσισε να κρατήσει τον ξενώνα ανοιχτό. Η συνέλευση των ενοίκων και των αλληλέγγυων πολιτών ανέλαβε τη διαχείριση, μοιραστήκαμε τις πρακτικές δουλειές με τους ένοικους και δεκάδες εθελοντές, ζητήσαμε και βρήκαμε προσφορές σε είδη και οικονομική ενίσχυση από τους πολίτες της Θεσσαλονίκης. Και τα καταφέραμε. Επί 10 μήνες, ο ξενώνας λειτουργεί σαν ένα ανοιχτό εγχείρημα κοινωνικής αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης. Παρέχει στέγη και καθημερινή διατροφή στις οικογένειες των ενοίκων (γύρω στα 70 άτομα), εξασφαλίζει τα αναγκαία για τα παιδιά και τα βρέφη, στηρίζει τους μαθητές στο σχολείο και τους ενήλικες στη δουλειά. Και όλα αυτά μέσα από μια συμμετοχική διαχείριση, ανοιχτή σε κάθε κοινωνικό έλεγχο.


Απέναντι στην κυβέρνηση και τις ρατσιστικές πολιτικές... Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση, και το αρμόδιο Υπουργείο Υγείας, έμενε άφαντο. Όχι μόνο δεν αναλάμβανε τον ξενώνα, με δημόσια χρηματοδότηση και με διάφανη διαχείριση, όπως ζητούσαμε, αλλά προσπαθούσε με κάθε τρόπο να δυσκολέψει τη ζωή των ενοίκων, κόβοντας το ρεύμα, εμποδίζοντας την ανανέωση των αδειών παραμονής κοκ.

Η Ελλάδα χωρίς μετανάστες

Κι αν φύγουν; ...ε, ρε, θέσεις εργασίας που μας περιμένουν (Τσάπα, σφουγγαρόπανο και ποιος μας πιάνει!) Δουλειές βρώμικες και επικίνδυνες. Όλοι γνωρίζουμε κάποιον συμπατριώτη μας άνεργο που αρνείται να τις κάνει (και καλώς πράττει, εάν μπορεί να ζήσει πιο άνετα), αλλά, όταν έχουμε μία τέτοια μπροστά μας, αμέσως αναζητούμε «τον Αλβανό που μένει εδώ, παρακάτω», και του λέμε να φέρει μαζί του και κάνα-δυο Πακιστανούς, Κούρδους ή Ιρακινούς.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ είχε ένα όνειρο· έγινε γνωστός γι' αυτό και πέθανε γι' αυτό. Άλλοι πολιτικοί ηγέτες, λιγότερο επιφανείς (και όχι περισσότερο ειλικρινείς), έχουν κι αυτοί τα όνειρά τους. Αλλά δεν τα λένε δημοσίως, τα υπονοούν, τα αφήνουν να αιωρούνται, τα ψιθυρίζουν στους ψηφοφόρους τους, κλείνοντας το ματάκι, βγάζοντας έτσι τα προς το ζην. Αλλά τι θα γίνει εάν, κάποτε, τα όνειρά τους ζωντανέψουν; Αφού η μόδα θέλει τη «what if» λογοτεχνία να ανθεί, γράψαμε κι εμείς ένα ρεπορτάζ πολιτικής φαντασίας - βασισμένο, ωστόσο, σε πραγματικά νούμερα.

Κάποιος ρώτησε τον κύριο Κόινερ αν υπάρχει θεός. Ο κ. Κόινερ του είπε: Σε συμβουλεύω να σκεφτείς αν η συμπεριφορά σου θ' αλλάξει ανάλογα με την απάντηση που θα δώσεις στο ερώτημα. Αν δεν αλλάξει, τότε η ερώτηση είναι περιττή. Αν αλλάξει, τότε μπορώ τουλάχιστον να σε βοηθήσω, λέγοντας πως εσύ αποφάσισες κιόλας: «χρειάζεσαι έναν θεό». (Μπέρτολντ Μπρεχτ)